Rigging equipement
Το παρόν κεφάλαιο (Rigging equipement) ΔΕΝ έχει ακόμη ολοκληρωθεί και πολύ πιθανόν να περιέχει πληροφορίες και οδηγίες ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΣ!.
Contents
Υλικά αρματώματος
Τα υλικά αρματώματος ανήκουν στην κατηγορία των ομαδικών υλικών και είναι το Α και το Ω στην ασφαλή και εύκολη πρόσβαση του σπηλαιολόγου στο εσωτερικό ενός κάθετου σπηλαίου (βαράθρου).
Τα υλικά χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες:
Στην 1η κατηγορία ανήκουν τα υλικά τα οποία κάνουν διατρήσεις στά πετρώματα του σπηλαίου ώστε να τοποθετηθούν κατάλληλες αγκυρώσεις.
Στήν 2η κατηγορία ανήκουν τα υλικά τα οποία τοποθετούνται μέσα στο βράχο και αποτελούν τις "άγκυρες" μας (αγκυρώσεις ή αγκύρια).
Στήν 3η κατηγορία ανήκουν τα υλικά τα οποία τοποθετούνται πάνω στις αγκυρώσεις (πλακέτες) και διευκολύνουν την τοποθέτηση επάνω τους κατάλληλων κρίκων (καραμπίνερ).
Στήν 4η κατηγορία ανήκουν οι κρίκοι ή καραμπίνερ από τους περνούν ή δένονται τα σκοινιά που θα χρησιμοποιήσουμε.
Αναλυτικότερα:
Υλικά διάτρησης
Προκειμένου να γίνει μια οπή στα τοιχώματα ενός σπηλαίου ώστε να τοποθετηθεί κάποιο είδος αγκύρωσης χρησημοποιούμε:
Διατρητήρα χειρός και σφυρί.
Διατρητήρας
Τι είναι ο διατρητήρας; τίποτε περισσότερο από μια συμπαγής μεταλλική ράβδος με αρσενικό σπείρωμα Μ8 στο ένα άκρο της. Προς διευκόλυνση μας μπορεί να έχουν προστεθεί ελαστικά καλύμματα για καλύτερο κράτημα και την προστασία του χεριού μας από "φαλτσοσφυριές" ή/και κινητοί οριζόντιοι μεταλλικοί άξονες που λειτουργούν ως μοχλοί για το "ξεβίδωμα" του διατρητήρα από το σπιτ όταν ολοκληρωθεί η τοποθέτηση του στο βράχο. Ο ακριβής τρόπος χρήσης του θα περιγραφεί παρακάτω.
Σφυρί
α. Μήκος: Σε καμμιά περίπτωση δεν ξεπερνά τα 30 cm σε μήκος. Ένα μεγαλύτερο σφυρί δεν θα χωράει στο τσαντάκι αρματώματος μας.
β. Βάρος: Το βάρος του κυμαίνεται ανάμεσα στο 0.5 με 1 klg.
γ. Ενώ τα ξύλινα στελέχη απορροφούν καλύτερα τους κραδασμούς από τα χτυπήματα, στην σπηλαιολογία χρησιμοποιούμε σφυριά με μεταλλικά στελέχη. Αυτό συμβαίνει επειδή η λαβή πρέπει να είναι "κούφια" ώστε να υπάρχει χώρος για το στ.
δ. Μία επίπεδη και μιά οξεία πλευρά. Η χρησιμότητα της επίπεδης πλευράς είναι προφανής, με τον οξεία μπορούμε: i. να σπάμε βράχια, να καθαρίζουμε διαδρομές κτλ. ii. να την χρησιμοποιούμε ως μοχλό για να βγάζουμε τα καρφιά σχισμής από τον βράχο.
ε. Μια διαμπερή οπή στην κεφαλή. Η χρήση αυτής της οπής περιγράφεται παρακάτω στα καρφιά σχισμής.
στ. Το κάτω μέρος του μεταλικού στελέχους είναι διαμορφωμένο ή προσαρμοσμένο ένα 13άρι κλειδί, κατάλληλο για χρήση σε βίδες/παξιμάδια Μ8. Σε ορισμένα στελέχη δίνεται η δυνατότητα να αλλάζουμε το 13άρι κλειδί σε 17άρι ώστε να το χρησιοποιούμε σε βίδες/παξιμάδια Μ10.
ζ. Υπάρχει ένας δακτύλιος για ασφαλίζουμε το σφυρί στο χέρι μας ενώ δουλεύουμε.
Πρόκειται γενικά για ένα απόλυτα εξειδικευμένο εργαλείο.
ROCKPECKER της PETZL
Ηλεκτρικό κρουστικό δράπανο (τρυπάνι)
Υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που αυτά πρέπει να έχουν:
1. Αξιοπιστία. Δεν έχει νόημα να κατεβάσουμε στα -400 ένα δράπανο που ΠΙΘΑΝΟΝ να μην δουλέψει. Το περιβάλλον του σπηλαίου είναι εχθρικό. Παράδειγμα: Στην καταβόθρα των Μανικίων σπηλαιολόγος δεν κλείνει καλά το στεγανό μπιτόνι στο οποίο είναι τοποθετημένο το τρυπάνι και σε πέρασμα λίμνης αυτό πλημμυρίζει μέχρι την μέση. Παρότι το τρυπάνι βρέθηκε στο νερό δούλεψε κανονικά. Απαιτείται λοιπόν αξιοπιστία (και υψηλή ποιότητα κατασκευής).
2. Καλή κατανομή στο βάρος, καλό "κράτημα" ώστε ο σπηλαιολόγος να μπορεί να δουλέψει με το δράπανο (τρυπάνι) με το ένα χέρι, εάν το αρμάτωμα το απαιτεί.
3. Δυνατότητα τοποθέτησης της μπαταρίας στη ζώνη. Μεγάλο πλεονέκτηκα αν θέλουμε να αρματώσουμε ψηλά, σε μια τραβέρσα, γενικά σε μια άβολη θέση.
4 Υψηλή κρουστική ισχύς. Ώστε οι τρύπες να γίνονται γρήγορα, άρα με οικονομία ενέργειας (της μπαταρίας αλλά και του σπηλαιολόγου) κατά συνέπεια άνετα.
5. Συμβατότητα μεταξύ των δραπάνων που χρησιμοποιούν οι σπηλαιολόγοι σε ένα σύλλογο ας πούμε ώστε να μπορούν να "μοιραζόνται" τις μπαταρίες.
6. Τσοκ SDS.
7. Τα προηγούμενης σχεδίασης δράπανα είχαν δυνατότητα μόνο περιστροφής και κρούσης/περιστροφής. Τα δράπανα (τρυπάνια) νεότερης σχεδίασης έχουν και την δυνατότητα μόνο κρούσης (καλέμισμα), άρα μεγάλο πλεονέκτημα σε μια μικρή διάνοιξη, καθάρισμα μιας διαδρομής κτλ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και το τρυπάνι που θα χρησιμοποιήσουμε. Όσο και καλό δράπανο αν έχουμε την δουλειά την κάνει ένα απλό κομμάτι μέταλλο και σε αυτό δεν πρέπει να είμαστε "τσιγγούνηδες": ένα καλό τρίφτερο ή τετράφτερο τρυπάνι μπορεί να έχει και δεκαπενταπλάσια τιμή σε σχέση με ένα "κοινό".
Πλεονεκτήματα: Ταχύτητα (μερικά δευτερόλεπτα για μία οπή), χωρίς κόπο.
Μειονεκτήματα: Βαριά, εξάρτηση από μπαταρίες (μικρή - σχετικά - αυτονομία), δεν τα πάνε καλά με το νερό.
Βενζινοκίνητα τρυπάνια
Από κει και πέρα:
Πλεονεκτήματα: Απεριόριστη αυτονομία (μόνος περιορισμός πόσο καύσιμο έχουμε διαθέσιμο) και μεγάλη δύναμη.
Μειονεκτήματα: Μεγάλο βάρος, δεν τα πάνε καλά με το νερό και το κυριότερο τα καυσαέρια που εκπέμπουν μπορεί να προκαλέσουν ασφυξία και θάνατο όταν χρησιμοποιούνται σε κλειστό σπήλαιο χωρίς ροή αέρα.
Παρόλο αυτό το σημαντικό μειονέκτημα, τα βενζινοκίνητα τρυπάνια είναι απαραίτητα σε μεγάλες διανοίξεις, λόγω της αυτονομίας τους.
Υλικά αγκύρωσης (αγκύρια)
Oι αγκυρώσεις μπορούν να γίνουν με μεταλλικά βύσματα (αγκύρια) ή διάφορα αναρριχητικά υλικά.
Αυτοδιάτρητα βύσματα (Σπιτ ή SPIT ή "ούπα")
Με τις βίδες βιδώνονται πάνω στα σπιτ οι πλακέτες. Οι βίδες που χρησιμοποιούμε πρέπει να έχουν μήκος 1,6 εκατοστά (και διαμέτρυ Μ8). Μερικές πλακέτες χρειάζονται βίδα μήκους 1,8 ή και 2 εκατοστών. Το σημαντικό που πρέπει να προσέχουμε όταν πάμε να αγοράσουμε βίδες είναι η ποιότητα του μετάλλου της βίδας. Δηλαδή, στην πράξη, πάνω στην βίδα πρέπει να προσέξουμε να αναγράφεται το 8.8 (παλιότερα) και τώρα πλέον το Α2 70 ή και Α2 80.
Το μεγάλο πλεονέκτημα των σπίτ είναι οτι δεν απαιτείται η χρήση τρυπανιού για την τοποθέτησή τους.
Μειονέκτημα είναι το κόστος τους καθώς και το οτι είναι χρονοβόρα η διάνοιξη της τρύπας με την χρήση διατρητήρα. Τα τελευταία χρόνια η λύση στο πρόβλημα του κόστους, έχει βρεθεί στα εκτονούμενα αγκύρια (γνωστά και ως βιομηχανικά) ενώ το πρόβλημα του χρόνου έχουν λύσει τα ηλεκτρικά τρυπάνια μπαταρίας.
Eκτονούμενα (βιομηχανικά) αγκύρια
Πλεονέκτημα των βιομηχανικών βυσμάτων είναι το μικρό κόστος τους καθώς και η ταχύτητα τοποθέτησής τους με την χρήση τρυπανιού. Η αντοχές τους είναι σε καλής ποιότητας βράχο και με σωστή τοποθέτηση είναι εφάμιλλες των αυτοδιάτρητων M8 (σπιτ).
Προσοχή:Σε εφελκυστικά φορτία τα σπίτ έχουν μεγαλύτερη αντοχή διότι έχουν μεγαλύτερη εκτονούμενη διάμετρο. Ενώ σε διατμητικά φορτία τα βύσματα υπερτερούν διότι έχουν μεγαλύτερο ενεργό μήκος. Τα σπίτ εκτονώνονται πιο επιφανειακά σε σχέση με τα βύσματα, οπότε σε βράχο κακής ποιότητας έχουν περισσότερες πιθανότητες να αστοχήσουν.
Ο κύριος λόγος αστοχίας των παραπάνω είναι η κακή ποιότητα του βράχου και η λανθασμένη τοποθέτησή τους.
Αναρριχητικά υλικά
Στη σπηλαιολογία χρησιμοποιούνται κυρίως για εξερευνητικούς σκοπούς και από μικρές ομάδες που κατανοούν και αποδέχονται όχι μόνο τα πλεονεκτήματα αλλά κυρίως τα μειονεκτήματα τους.
Καρυδάκια
Αφού μπει το καρυδάκι, καλό είναι να το τραβήξουμε στην διεύθυνση της φόρτισης. Όσο περισσότερη επιφάνεια από το καρυδάκι έρχεται σε επαφή με τον βράχο, τόσο καλύτερα. Γι’ αυτό τα μεγάλα καρυδάκια είναι πιο γερά από τα μικρά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα μικρά καρυδάκια δεν είναι αξιόπιστα.
Το πρόβλημα με τα καρυδάκια είναι πως όταν δεχτούν ένα μεγάλο φορτίο, τότε σφηνώνουν πάρα πολύ στον βράχο. Πράγμα που κάνει την αφαίρεσή τους από τον βράχο πολύ δύσκολη έως και αδύνατη.
Καρύδες (hexentrics)
Μοιάζουν με καρυδάκια αλλά είναι μεγαλύτερες και εξάγωνικού σχήματος. Μερικές εταιρίες κατασκευάζουν καρύδες με παράλληλες τις πλευρές τους αλλά πιο πρακτικές είναι αυτές που οι απέναντι πλευρές είναι διαφορετικού μήκους γιατί έχουν περισσότερες δυνατότητες τοποθέτησης. Αντί για συρματόσχοινο συνήθως έχουν περασμένο ένα κορδονέτο ή έναν ιμάντα, που δεν είναι περασμένος από το κέντρο βάρους της καρύδας, έτσι ώστε να δημιουργεί ροπή κατά την φόρτιση. Μπορούν να τοποθετηθούν σαν καρυδάκι σε μια σχισμή που στενεύει (a) αλλά και σε σχισμή με παράλληλα τοιχώματα (b). Σε αυτή την περίπτωση όταν η καρύδα παίρνει τάση, τείνει να περιστραφεί με αποτέλεσμα να σφηνώνει στον βράχο (b). Χρειάζεται όμως προσεκτική τοποθέτηση. Να μην υπάρχει κενό μεταξύ του βράχου και του μετάλλου σε σημείο, δηλαδή να είναι ελαφρά σφηνωμένη, ώστε το σχοινί να μην μπορεί να τραβήξει την καρύδα έξω. Ακόμα, σε μια οριζόντια σχισμή η λανιέρα πρέπει να είναι στο πάνω μέρος (b), έτσι ώστε να δημιουργείται ροπή. Στην σπηλαιολογία δεν είναι διαδεδομένη η χρήση τους λόγω του όγκου τους καθώς και της άχαρης μεταφοράς τους, ειδικά όταν κρέμονται από την ζώνη του σπηλαιολόγου. Ακόμη, όταν χρησιμοποιούνται σε παράλληλα τοιχώματα στο περιβάλλον του σπηλαίου (υγρασία, λάσπη) το πιο πιθανόν είναι να γλυστράει η καρύδα από την θέση της.
FRIENDS (Φρέντς)
Ο βασικός σχεδιασμός τους έχει τέσσερις λεπίδες, παράλληλες μεταξύ τους, οι οποίες περιστρέφονται κατά ένα άξονα και είναι συνδεδεμένες με έναν μηχανισμό οπλίσματος. Όταν οπλίζεται οι λεπίδες μαζεύονται, στενεύοντας του προφίλ του friend για τοποθέτηση σε μια σχισμή. Όταν ελευθερώνεται η όπλιση, οι λεπίδες ανοίγουν πιέζοντας τις πλευρές του βράχου. Σε μια πτώση το στέλεχος του Friend τραβιέται προς τα έξω από την σχισμή, αυξάνοντας έτσι το σφήνωμα, γιατί οι λεπίδες του τείνουν να έρθουν στην αρχική τους θέση και έτσι πιέζουν περισσότερο τον βράχο. Η κάθε λεπίδα κινείται ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες, έτσι υπάρχει μέγιστη επαφή με τον βράχο. Υπάρχουν πολλά μεγέθη για τα friend, τα οποία καλύπτουν ένα αρκετά μεγάλο φάσμα σχισμών.
Στη σπηλαιολογία δεν χρησιμοποιούνται επειδή τα friend γλυστράνε σε βρεγμένο ή λασπωμένο βράχο (πράγμα που συναντούμε συνέχεια σε ένα σπήλαιο). Επίσης, το βάρος, ο όγκος και το κόστος τους κάνουν την χρήση τους για σπηλαιολογία απαγορευτική.
Καρφιά σχισμής (pitons)
Τα καρφιά χρησιμεύουν για την δημιουργία αγκυρώσεων στον βράχο. Τοποθετούνται με την χρήση σφυριού σε κατάλληλες σχισμές στο ανάγλυφο του βράχου. Πλεονέκτημα τους είναι ότι (γενικώς) μπορούν να αφαιρεθούν από τον βράχο, αν έχουν τοποθετηθεί κατάλληλα.
Ανάλογα με την σχισμή γίνεται και η επιλογή του κατάλληλου καρφιού που θα τοποθετηθεί. Υπάρχουν πολλά είδη καρφιών για σχεδόν όλες τις σχισμές ανεξαρτήτως της κατεύθυνσης που αυτή έχει (κάθετη, οριζόντια, υπό γωνία). Το "πώς" ένα καρφί τοποθετημένο σε μια οριζόντια σχισμή, το οποίο άρα φορτίζεται στον κάθετο άξονα, δεν μπορεί να "βγεί" από το βράχο, είναι προφανές. Παρόλα αυτά τα καρφιά λειτουργούν εξίσου καλά ακόμη και σε παντελώς κάθετες σχισμές. Αυτό γίνεται με τρόπο τοποθέτησης του "ματιού" του καρφιού το οποίο είναι υπό γωνία σε σχέση με τον κυρίως άξονα του καρφιού (φωτογραφία μπορείτε να δείτε εδώ). Μεταφέροντας τις τάσεις που ασκούνται κανονικά προς τα κάτω σε στρεπτικές δυνάμεις, άρα στα κάθετα τοιχώματα της σχισμής.
Η επιλογή του σωστού καρφιού για την κάθε σχισμή παίζει μεγάλο ρόλο, όπως και η σωστή τοποθέτηση του. Στην τοποθέτηση, ένα μικρό μέρος του καρφιού μπαίνει στη σχισμή με το χέρι και το υπόλοιπο χτυπώντας το με το σφυρί. Εάν το καρφί "πλέει" μέσα στη σχισμή ή μπαίνει με πολύ αντίσταση έχουμε επιλέξει μικρό μέγεθος καρφιού: το βγάζουμε και βάζουμε ένα μεγαλύτερο. Η αντίσταση που θα συναντάμε σε κάθε σφυριά θα πρέπει να είναι ολοένα και πιο ισχυρή, σημάδι πως η σχισμή "κλείνει" ή το πλάτος της παραμένει τουλάχιστον το ίδιο. Αν ξαφνικά συναντάμε μικρή αντίσταση, ή και καθόλου, αυτό σημαίνει πως το καρφί πρέπει να βγεί: ο βράχος έσπασε/ξεκόλλησε/συναντήσαμε "κενό". Ο "οξύς"καμπανιστός ήχος σε κάθε σφυριά είναι καλό σημάδι, σημαίνει πως ο βράχος είναι καλός, χωρίς κενά και ρηγματώσεις. Εάν ακούσουμε κάποιον ήχο σαν τρίξιμο, εγκαταλείπουμε την προσπάθεια, ο βράχος έχει σπάσει ασχέτως εάν εμείς δεν το παρατηρούμε και οπτικώς.
Μερικές φορές τα καρφιά δεν μπαίνουν τελείως στη σχισμή. Το πόσο πολύ πρέπει να χτυπηθεί το καρφί είναι βασικά θέμα εμπειρίας. Το παραπάνω κάρφωμα σπαταλάει ενέργεια, κάνει την εξαγωγή του καρφιού πολύ δύσκολη και καταστρέφει τον βράχο και το καρφί, αλλά το λιγότερο κάρφωμα δεν είναι ασφαλές γιατί σε μια μεγάλη τάση το καρφί μπορεί να μην κρατήσει.
Το πρόβλημα είναι ότι, αν πρέπει να κουβαλάμε ένα-δύο καρφιά από το κάθε είδος, θα καταλήξουμε σε ένα πολύ βαρύ και ογκώδες σύνολο. Στις μέρες μας, η χρήση των καρφιών γίνεται όλο και λιγότερο δημοφιλής λόγω της ανάπτυξης των άλλων μέσων ασφάλισης. Περισσότερες πληροφορίες για τα καρφιά μπορείτε να αντλήσετε από εδώ.
Πλακέτες
Με τις βίδες βιδώνονται πάνω στα σπιτ οι πλακέτες. Οι βίδες που χρησιμοποιούμε πρέπει να έχουν μήκος 1,6 εκατοστά (και διαμέτρυ Μ8). Μερικές πλακέτες χρειάζονται βίδα μήκους 1,8 ή και 2 εκατοστών. Το σημαντικό που πρέπει να προσέχουμε όταν πάμε να αγοράσουμε βίδες είναι η ποιότητα του μετάλλου της βίδας. Δηλαδή, στην πράξη, πάνω στην βίδα πρέπει να προσέξουμε να αναγράφεται το 8.8 (παλιότερα) και τώρα πλέον το Α2 70 ή και Α2 80.
Οι πλακέτες τοποθετούνται (βιδώνονται) πάνω στο σπίτ ή στο βιομηχανικό βύσμα και μας δίνουν ένα σημείο στο οποίο μπορούμε να περάσουμε ένα καρμπίνερ. Είναι μεταλλικά ή αλουμινιένια ελάσματα λυγισμένα κατάλληλα και διαθέτουν ένα άνοιγμα σε κατάλληλη θέση για να περνάει ένας κρίκος, καθώς και μια τρύπα 8 χιλ όπου περνάει η βίδα που βιδώνει στο σπιτ ώστε να δημιουργήσουμε μια αλλαγή, μια παράκαμψη κλπ. Υπάρχουν πολλών ειδών πλακέτες, ανάλογα με τις ανάγκες (οροφής, γωνιακές, κλπ). Κατά κανόνα κάθε πλακέτα χρησιμοποιείται μόνο με το κατάλληλο καραμπίνερ ασφαλείας, εκτός εάν έχει δικό της ή ειδικό σχεδιασμό που δεν απαιτεί καραμπίνερ. Η κάθε πλακέτα είναι σχεδιασμένη ώστε να χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε μια πλακέτα σε περίπτωσεις που δεν αρμόζει, καθώς είναι πολύ πιθανή η περίπτωση αστοχίας της πλακέτας ή ακόμη και της αγκύρωσης.
Σημειωτέων πως οι πλακέτες από αλουμίνιο είναι – φυσικά – ελαφρύτερες και οι αντοχές τους είναι 18 ΚΝ. Οι ατσάλινες είναι βαρύτερες και οι αντοχές τους φτάνουν ακόμη και τα 27 ΚΝ. Άχρηστα όμως περιθώρια ασφαλείας αφού η αντοχή του ούπα είναι μόλις 18 ΚΝ και της βίδας ακόμη λιγότερα! Ταυτόχρονα μπορεί να χρησιμοποιούνται και ατσάλινα ή αλουμινένια καραμπίνερ βιομηχανικού τύπου ( MAILON ).
Πλακέττες οροφής; AS; Εδώ είναι ο ορθός τρόπος τοποθέτησης πλεκεττών οροφής raumer στο σάκο
Κρίκοι (καραμπίνερ)
Πάνω στα carabiner αναγράφεται πόσο φορτίο σε kΝ (στη σπηλαιολογική πρακτική υπολογίζουμε πως ένα 1 kN ισούται με 100 κιλά, κάτι που δεν είναι 100% ακριβές) μπορούν να αντέξουν σε κάθε άξονα. Αυτό το όριο το δίνει η κατασκευάστρια εταιρία και είναι το όριο θραύσης του κρίκου. Οι κρίκοι είναι σχεδιασμένοι να παίρνουν την τάση στον κάθετο άξονα (κατά μήκος της πύλης), γι’ αυτό η αντοχή τους είναι περίπου 3 φορές περισσότερη απ’ ότι στον οριζόντιο άξονα (κάθετα στην πύλη του καραμπίνερ). Το σημαντικό στους κρίκους είναι να έχουν τις πιστοποιήσεις CE και UIAA. Για να εγκριθεί από την UIAA ένα καραμπίνερ πρέπει να αντέχει τουλάχιστον 18 kN στον κάθετο άξονα, 7 kN στον οριζόντιο και 5 KN με ανοικτή πύλη, ενώ ακολουθούν τον κανονισμό ΕΝ 12275 της ΕΕ και τον standard-121 της UIAA.
Οι οβάλ κρίκοι, χάρη στο συμμετρικό τους σχήμα, "φέρνουν" την φόρτιση στο κέντρο τους πράγμα που είναι πλεονέκτημα για την χρήση τροχαλιών και σε πολύσπαστα. Οι κρίκοι σε σχήμα D είναι καλοί για γενική χρήση και είναι πιο ισχυροί από τους οβάλ γιατί το φορτίο μεταφέρεται πιο κοντά στον κάθετο άξονα και μακριά από την πύλη (το τυπικό σημείο αστοχίας των καραμπίνερ). Οι ασύμμετροι κρίκοι σε σχήμα D είναι σαν τους κλασικούς D κρίκους αλλά έχουν μεγαλύτερο άνοιγμα πύλης. Οι κρίκοι με κυρτή πύλη έχουν μεγάλο άνοιγμα πύλης και το σχοινί περνάει ευκολότερα χάρη στην κύρτωση της πύλης.
Οι κρίκοι με βιδωτή πύλη ή αλλιώς ασφαλείας, προστατεύουν από ανεπιθύμητο άνοιγμα της πύλης και προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Μερικοί κρίκοι ασφαλείας (οι λεγόμενοι αυτόματοι - autolock) διαθέτουν ένα ελατήριο και όταν κλείνει η πύλη αυτοί "κλειδώνουν" - "ασφαλίζουν" αυτόματα και δεν χρειάζεται να "κλειδώνουν" χειροκίνητα. Πρέπει όμως πάντα να ελέγχονται αν "ασφάλισαν" σωστά, ανεξάρτητα από τον τρόπο που "κλειδώνουν". Οι κρίκοι ασφαλείας σε σχήμα αχλαδιού (HMS) είναι μεγαλύτεροι στην πλευρά που ανοίγει η πύλη και αυτό τους κάνει ιδανικούς για ασφάλιση με μισή ψαλιδιά και για να περνάνε άλλοι κρίκοι σε αυτόν.
Οι κρίκοι χωρίς "δόντι" στην πύλη τους είναι πιο εύχρηστοι διότι δεν "πιάνονται" διάφορα άλλα αντικείμενα (σχοινί, ιμάντες, ρούχα) πάνω τους κατά το άνοιγμα ή κλείσιμο τους. Συνίστατε να χρησιμοποιούνται κυρίως στην μακριά και κοντή λανιέρα.
Οι πύλες των κρίκων πρέπει να ελέγχονται περιοδικά και να λιπαίνονται (με ελαφρύ λάδι, συνήθως λάδι σιλικόνης - βολεύει σε μορφή spray) έτσι ώστε να ανοίγουν εύκολα. Επίσης αν ένας κρίκος πέσει σε βράχια ή στο έδαφος από μεγάλο ύψος είναι πολύ πιθανόν να έχει ραγίσει και πρέπει να αποσύρεται από χρήση. Αν υπάρχουν αμφιβολίες για την αξιοπιστία ενός κρίκου, αλλά και οποιουδήποτε άλλου υλικού, πρέπει να απομακρύνεται από τον εξοπλισμό. Αυτό σημαίνει ότι ελέγχουμε τούς κρίκους μετά από κάθε χρήση. Τα σημεία που χρήζουν έλεγχο είναι: α. πάνω στον άξονα του δακτυλίου αλλά και στην περιοχή γύρω από αυτόν. Λόγω της διαφορετικής διαστολής του ατσάλινου ελάσματος (πύρου) και του αλουμινένιου στελέχους, συχνά παρατηρούνται ραγίσματα ακριβώς σε αυτό το σημείο. Το καλό είναι ότι επειδή είναι εξωτερικά, εντοπίζονται εύκολα οπτικά. β. το σημείο του κρίκου που "ενώνεται" με την ατσάλινη πλακέτα. Λόγω της ηλεκτρόλυσης μεταξύ του αλουμινίου με το ατσάλι, αλλοιώνονται τα εσωτερικά του μόρια με αποτέλεσμα την μη ασφαλή του χρήση. Αυτό το καταλαβαίνουμε όταν ο κρίκος εμφανίσει στην επιφάνεια σημάδια "ξεφλουδίσματος" κάτι σαν "λέπρα". Γενικότερα πρέπει να ξέρουμε ότι ο άργιλος, η λάσπη και η υγρασία επηρεάζουν δυσμενώς τους κρίκους. Ευτυχώς, η διαδικασία της οξείδωσης εντοπίζεται πολύ εύκολα. Στα καραμπίνερ αλουμινίου, τα οποία κατά τα λοιπά, κερδίζουν τις εντυπώσεις, υπάρχει ένα μειονέκτημα όταν αυτά βρίσκονται για καιρό σε κατάσταση υγρασίας π.χ. σε μόνιμο ή μεγάλης διάρκειας αρμάτωμα. Είναι ευαίσθητα στην οξείδωση και τη διάβρωση από την λάσπη και τον άργιλο. Αντιλαμβανόμεθα την αλλοίωση αυτή εάν παρατηρήσουμε μια λευκή κάλυψη πάνω στο αλουμίνιο. Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με αυτό και ιδιαίτερα πρέπει να προσέχουμε το σημείο ένωσης της πλακέτας με το κρίκο.
Η λάσπη και μάλιστα αυτή που έχει "συσσωρευτεί" στην πύλη του κρίκου μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά, όσον αφορά την αντοχή του κρίκου, ειδικά στους απλούς και ακόμη περισσότερο στους απλούς με συρμάτινη πύλη. Σαν συμπέρασμα μετά από όλα αυτά καταλήγουμε σε αυτό που είπαμε στην αρχή. Οι κρίκοι πρέπει να πλένονται μετά από κάθε χρήση και να ελέγχονται για γρατζουνιές και ρήγματα. Οποιαδήποτε υποψία για την "εμφάνισή" του ή την ηλικία του, μας οδηγεί στην απόσυρση του χωρίς δισταγμό. Πολλές φορές τα, υπό απόσυρση καραμπίνερ, τα χρησιμοποιούμε για να κρεμάμε υλικά ή στους σάκκους και ένα σωρό άλλες δευτερεύουσες εργασίες. Καλό είναι να μην τα έχουμε καν μαζί μας, γιατί εμείς μπορεί να το ξέρουμε και μην τα χρησιμοποιήσουμε, όμως κάποιοι άλλοι σπηλαιολόγοι σίγουρα όχι.
Τσαντάκι αρματώματος
Ηλεκτρικό κρουστικό τρυπάνι μπαταρίας, διατρητήρας, σφυρί, κλειδί δεκατριάρι, παξιμάδια, ροδέλες, κολαούζο για βίδα Μ8, πολυεργαλείο, σπιτ.
Ηλεκτρικό κρουστικό τρυπάνι μπαταρίας, διατρητήρας, σφυρί, κλειδί δεκατριάρι, παξιμάδια, ροδέλες, κολαούζο για βίδα Μ8, πολυεργαλείο, σπιτ. Το ηλεκτρικό τρυπάνι είναι απαραίτητος εξοπλισμός για εξερεύνηση μεγάλων σπληλαιοβαράθρων και στην διάσωση. Για επισκέψεις είναι μάλλον υπερβολή… Διατρητήρας σφυρί, κλειδί δεκατριάρι κ.λ.π. είναι απαραίτητα ακόμη και σε μια επίσκεψη αφού μπορεί να μη βρίσκουμε ένα σπιτ, μπορεί να είναι γεμάτο από λάσπη και να είναι απαραίτητο να καθαριστεί, μπορεί να χρειαστεί μια μικρή επισκευή σε κάποιο φακό ή στην ασετυλίνη κ.α. Μπορούμε να τοποθετούμε στο βράχο και αρσενικά ούπα εάν διαθέτουμε, όπως είπαμε και παραπάνω το ROCKPECKER της PETZL.
