Point s
Το παρόν κεφάλαιο (Point s) ΔΕΝ έχει ακόμη ολοκληρωθεί και πολύ πιθανόν να περιέχει πληροφορίες και οδηγίες ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΣ!.
Contents
Κατασκευή Θερμού σημείου και η χρήση της αλουμινοκουβέρτας
Τόσο η αλουμινοκουβέρτα όσο και το λεγόμενο "θερμό σημείο" μπορούν να σώσουν ζωές! Ειδικά η τεχνική του θερμού σημείου είναι ιδιαίτερα πολύτιμη, κυρίως χρήσιμη σε περίπτωση ατυχήματος ή εκτάκτου ανάγκης. Πέρα από αυτήν της την χρήση, η αρχές της εν λόγω τεχνικής μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στην καθημερινή σπηλαιολογική πρακτική π.χ. δημιουργία κατασκήνωσης εντός σπηλαίου, bivouac κτλ. Στην ουσία το θερμό σημείο η είναι η δημιουργία μιας ζεστής περιοχής - εντός του σπηλαίου - η οποία να μπορεί να υποστηρίξει καλύτερα (από το ίδιο το περιβάλλον του σπηλαίου) τις ζωτικές λειτουργίες του ανθρώπου. Με την τοποθέτηση ενός σπηλαιολόγου εντός του θερμού σημείου εξασφαλίζουμε σε μεγάλο ποσοστό την προστασία του από τον κίνδυνο υποθερμίας. Η εφαρμογή αυτής της τεχνικής είναι το ίδιο σημαντική με τις πρώτες βοήθειες που θα πρέπει να παρέχουμε σε ένα τραυματία σε περίπτωση ατυχήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι η διαδικασία της μεταφοράς ενός τραυματία εκτός σπηλαίου μπορεί να διαρκέσει από μέρες έως και εβδομάδες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιτυχημένης εφαρμογής "θερμού σημείου" στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, μερικά από τα οποία θα αναφερθούν πιο κάτω.
Απαραίτητο υλικό για την εφαρμογή αυτής της τεχνικής είναι η ύπαρξη αλουμινοκουβέρτας. Θεωρούμε την αλουμινοκουβέρτα ένα απαραίτητο ατομικό υλικό για κάθε σπηλαιολόγο. Η είσοδος σε ένα σπήλαιο ΔΕΝ θα πρέπει να γίνετε χωρίς πρώτα να βεβαιωθούμε ότι κάθε μέλος της ομάδας εξερεύνησης είναι εφοδιασμένο με αυτό το υλικό.
Η χρήση της αλουμινοκουβέρτας
Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση του θερμού σημείου καλό είναι να δούμε πως η αλουμινοκουβέρτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί προληπτικά για τον κίνδυνο υποθερμίας. Η προληπτική αυτή χρήση συνίσταται και ενδεικτικά αναφέρουμε εδώ τον τρόπο εφαρμογής της: στρώνουμε ένα σάκκο, το σκοινί μας, έναν γέματο σάκκο π.χ. με σκοινί η ό,τι άλλο έχουμε εύκαιρο στο έδαφος και καθόμαστε εκεί. Αυτό το κάνουμε για να δημιουργήσουμε ένα μονωτικό στρώμα ανάμεσα σε μας και το έδαφος και να περιορίσουμε τις απώλειες θερμότητας του σπηλαιολόγου προς το έδαφος. Κατόπιν καθόμαστε πάνω σε αυτό το "μονωτικό στρωματάκι" και ρίχνουμε την αλουμινοκουβέρτα στους ώμους μας. Επίσης σωστό είναι το να την ρίξουμε στο κεφάλι μας. Εάν συνεχίζουμε να κρυώνουμε μπορούμε να βάλουμε την ασετυλίνη (μπεκ-φλόγα και γεννήτρια) ή κεράκι τύπου ρεσώ κάτω από την αλουμινοκουβέρτα. Μετά από λίγο η βελτίωση της κατάστασης είναι σημαντική. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όμως στο να μην έρθει σε επαφή η αλουμινοκουβέρτα με τη γυμνή φλόγα καθότι το πλαστικό φύλλο είναι πολύ εύφλεκτο.
Περισσότερες πληροφορίες για την αλουμινοκουβέρτα μπορείτε να βρείτε στο κεφάλαιο 6.1. - Ένδυση - υπόδηση - φωτισμός κλπ
Το θερμό σημείο
Όμοια με την πιο πάνω προληπτική τεχνική, στρώνουμε και πάλι στο έδαφος ότι μονωτικό έχουμε. Χρειάζεται να καλύψουμε με αυτά, τουλάχιστον το χώρο που καταλαμβάνει ένας άνθρωπος ξαπλωμένος είτε ανάσκελα είτε σε θέση ασφαλείας (π.χ. ξαπλωμένος στο αριστερό πλευρό). Ιδανικά, στρώνουμε πάνω από τα υλικά αυτά μια αλουμινοκουβέρτα. Πάνω από αυτό το μονωτικό στρώμα και σε ύψος ενός περίπου μέτρου τεντώνουμε ένα κορδονέτο ή ένα σκοινί κτλ. Εκεί πάνω ρίχνουμε μια ακόμη αλουμινοκουβέρτα μισή - μισή ώστε να σχηματιστεί ένα "αντίσκηνο"΄.
Σημαντικό είναι επίσης το σημείο στο οποίο επιλέγουμε να στήσουμε το θερμό σημείο. Ιδανικά, το σημείο αυτό θα πρέπει να είναι μακρυά από σημεία στα οποία πέφτουν πέτρες, φυσάει αέρας (π.χ. κοντά σε καταρράκτες), να είναι όσο επίπεδο γίνετε και άνετο χωρίς πολλές πέτρες... Βεβαίως σε κάποιες περιπτώσεις η μετακίνηση του τραυματία είναι πολύ δύσκολη ή απαγορεύεται, οπότε όλα τα πιο πάνω (περί επιλογής του σημείου) έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Παραδείγματα εφαρμογής
Η περίπτωση του Σάρχου, το 2002
Κατά τον εγκλωβισμό των τριών σπηλαιολόγων στον "Χώνο του Σάρχου" (-220μ) το 2002 στο Ηράκλειο της Κρήτης, η αλουμινοκουβέρτα και η χρήση της έπαιξε τον δικό της ρόλο στην υποστήριξη των εγκλωβισμένων κατά τις τέσσερις μέρες παραμονής τους εντός του σπηλαίου. Οι τρεις σπηλαιολόγοι είχαν αλουμινοκουβέρτες τις οποίες χρησιμοποίησαν όλοι μαζί και όχι ο καθένας ξεχωριστά ώστε να μειώσουν τις απώλειες θερμότητας αλλά και να ζεσταίνεται ο ένας από τον άλλον. Η ασετιλίνη χρησιμοποιήθηκε επίσης (για όσο είχαν αποθέματα και μόνο μια από τις τρεις ώστε να προσθέτει θερμότητα.
